Πώς να αναγνωρίσετε ένα tick tick

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέρος 1 Εξετάστε το τσιμπούρι
• Μέρος 2 Κάνοντας τη διαφορά με άλλα τσιμπούρια

Από τα 80 είδη τσιμπουριών που βρέθηκαν στη Βόρεια Αμερική, υπάρχουν μόνο επτά που μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες στους ανθρώπους. Το tick tick ή το Ixodes scapularis μπορεί να μεταδώσει τη νόσο Lyme και άλλες ασθένειες στον ξενιστή του. Είναι ευκολότερο να τα αναγνωρίσετε στην ενήλικη ζωή, αλλά η νύμφη μπορεί επίσης να μεταδίδει ασθένειες. Αν έχετε τραυματιστεί από ένα τσιμπούρι ή αν έχετε ένα που κρέμεται στα ρούχα σας, είναι σημαντικό να είστε σε θέση να προσδιορίσετε αν είναι ελάφι και να σας μεταφέρει γρήγορα στο νοσοκομείο, εάν είναι απαραίτητο.

στάδια

Μέρος 1 Εξετάστε το τσιμπούρι

1. 
   

   
   Αφαιρέστε το τσιμπούρι, εάν χρειάζεται. Ο καλύτερος τρόπος για να αφαιρέσετε ένα τσιμπούρι είναι να χρησιμοποιήσετε ένα τσιμπιδάκι με αιχμηρά άκρα για να βεβαιωθείτε ότι αφαιρείτε το κεφάλι ταυτόχρονα με το υπόλοιπο σώμα. Οι μέθοδοι της γιαγιάς, για παράδειγμα, καλύπτοντάς την με βαζελίνη ή βερνίκι νυχιών, δεν είναι αποτελεσματικές και είναι ακόμη επικίνδυνες, καθώς υπογραμμίζουν το τσιμπούρι που μπορεί να ανατρέπει το περιεχόμενο του στομάχου της (συμπεριλαμβανομένων των βακτηριδίων) στο αίμα της. το σκυλί σας.
   • Καταργήσατε όλα τα τσιμπούρια; Αν πλύνετε λίγο τραχιά ενώ προσπαθείτε να το αφαιρέσετε, είναι πιθανό οι τομές να σπάσουν και να κολλήσουν στο δέρμα. Μπορεί να μπορείτε να τα αφαιρέσετε ξεχωριστά χρησιμοποιώντας καθαρή λαβίδα. Θα πρέπει να είστε σε θέση να εντοπίσετε το τσιμπούρι ακόμη και αν έχετε αποκοπεί από τις κάτω γνάθες.
   • Βάλτε το ζώο σε βάζο ή βάζο με ένα καπάκι ή τοποθετήστε το σε ένα φύλλο λευκού χαρτιού και κρατήστε το στη θέση του με ένα κομμάτι διαυγούς ταινίας.

2. 
   

   
   
   
   Βεβαιωθείτε ότι πρόκειται για τσιμπούρι. Πόσα πόδια έχει; Τα κρότωνες, όπως και τα υπόλοιπα αραχνοειδή, έχουν οκτώ πόδια στη νύμφη ή την ενήλικη κατάσταση, αλλά μόνο έξι στο στάδιο των προνυμφών.
   • Αν το πλένετε σε βάζο ή βάζο, προσέξτε να κινηθείτε. Εάν είναι τσιμπούρι, θα σέρνει επειδή δεν μπορεί να πηδήσει ή να πετάξει.
   • Έχει ένα μάλλον επίπεδο, σχήματος σταγόνας σώμα, ανεξάρτητα από το στάδιο της ανάπτυξής του. Όταν θα γεμίσει αίμα, θα είναι στρογγυλός και το χρώμα της θα είναι ελαφρύτερο.
   • Τα τσιμπούρια ελάφια είναι γενικά μικρότερα από άλλα κρότωνες. Οι νύμφες είναι το μέγεθος ενός σπόρου παπαρούνας (διαμέτρου 1 έως 2 mm), ενώ οι ενήλικες έχουν μέγεθος 2 έως 4 mm και μοιάζουν περισσότερο με σπόρους σησαμιού. Ένα τσίμπημα που έχει μόλις τροφοδοτηθεί θα πρέπει να μετρά περίπου 10 mm.
   • Τα σκληρά τσιμπούρια, όπως το τσίμπημα ελάφια, έχουν κρανίο που καλύπτει το σώμα τους. Τα μαλακά τσιμπούρια δεν τα έχουν.

3. 
   

   
   
   
   Εξετάστε τη σκουπρίλα του. Θα μπορούσατε να το κάνετε με ένα μεγεθυντικό φακό, επειδή τα ζώα πριν την ενηλικίωση μπορεί να είναι πολύ μικρά.
   • Το scutelle είναι ένα σκληρό μέρος του σώματος που βρίσκεται πίσω από το κεφάλι.Το κρότωνα ελαφιών θα έχει ένα συμπαγές χρώμα ενώ άλλα τσιμπούρια μπορεί να έχουν μοτίβα.
   • Μπορεί επίσης να σας δώσει πληροφορίες σχετικά με το φύλο του τσιμπουριού. Στο αρσενικό ενήλικο, θα καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος τόσο μικρότερο στο θηλυκό.
   • Εάν γεμίσει με αίμα μετά τη σίτιση, θα είναι δύσκολο να ταυτιστεί με άλλα χαρακτηριστικά. Ένα τσίμπημα ελάφια που έχει μόλις τροφοδοτηθεί θα έχει σκουριά ή κοκκινωπό-καφέ χρώμα ενώ άλλα είδη μπορεί να έχουν ανοιχτό γκρι ή γκρι-πράσινο χρώμα. Ωστόσο, το scutelle δεν θα αλλάξει.

Μέρος 2 Κάνοντας τη διαφορά με άλλα τσιμπούρια

1. 
   

   
   Προσδιορίστε το ζώο με τα σημάδια του. Τα θηλυκά που δεν έχουν τραφεί έχουν ένα ενιαίο, φωτεινό κόκκινο πορτοκαλί σώμα γύρω από τη μαύρη scutella. Τα ενήλικα αρσενικά είναι σκούρα καφέ ή ακόμα και μαύρα.
   • Το όνομα "τσιμπούρι του δάσους" μπορεί να αποδοθεί σε πολλά είδη, συμπεριλαμβανομένων των τσιμπούρι ελάφια, Amblyomma americanum και Dermacentor variabilis. Αυτά τα τρία είδη ζουν σε δασωμένες ή πρόσφατα κομμένες περιοχές και σέρνουν στο έδαφος. Θα πρέπει να παρατηρήσετε τα σημάδια τους για να τα διαφοροποιήσετε.
   • Το Dermacentor variabilis έχει καστανόχρωμες και λευκές κηλίδες στο scutella που δεν έχει το tick tick. Το LAmblyomma americanum έχει ένα διακριτικό σήμα σε σχήμα αστεριού στο scutella.
   • Το κρότωνα ελαφιών είναι δύο φορές μικρότερο από το Dermacentor variabilis, τόσο πριν όσο και μετά τη σίτιση.
   • Το Dermacentor variabilis σπάνια επηρεάζει τους ανθρώπους. Ωστόσο, είναι ένα από τα λίγα είδη που μπορούν να μολύνουν ένα σπίτι. Συχνά μεταφέρεται από σκύλους και μπορεί να βρεθεί σε ρείθρα, κτηνιατρικές πρακτικές ή υπαίθριους χώρους που συχνάζουν από μολυσμένα ζώα.

2. 
   

   
   Παρατηρήστε το μέγεθος του κεφαλαίου. Ίσως να νομίζετε ότι είναι το κεφάλι, αλλά είναι τα mouthparts που πηγαίνουν στον οικοδεσπότη έτσι ώστε το ζώο να μπορεί να ταΐσει. Αποτελείται από δύο μακρές αισθητήριες δομές που ανιχνεύουν την παρουσία ενός ξενιστή, ένα ζευγάρι αιχμηρών δομών που επιτρέπουν στο ζώο να διεισδύσει στο δέρμα και μια δομή με αγκάθια (lhypostome) που μπαίνει στο άνοιγμα που ασκείται.
   • Το κεφάλι του τσιμπουριού είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των άλλων τσιμπουριών, όπως το Dermacentor variabilis. Είναι τοποθετημένο μπροστά και παραμένει ορατό παρατηρώντας το ζώο από την κορυφή.
   • Το θηλυκό έχει ένα κεφάλι ευρύτερο από εκείνο του αρσενικού. Τα αρσενικά δεν τρέφονται.

3. 
   

   
   Σκεφτείτε πού το βρήκατε. Τα τσιμπούρια ελαφιών εντοπίζονται συνήθως στα ανατολικά και βόρεια της Μεσοδυτικής Αμερικής, αλλά είναι επίσης δυνατό να βρεθεί το Τέξας, το Μιζούρι, το Κάνσας και τα μέρη της Οκλαχόμα.
   • Γενικά είναι πιο δραστήριοι το καλοκαίρι, το καλοκαίρι και το φθινό Ωστόσο, μπορούν επίσης να είναι ενεργά σε οποιαδήποτε εποχή όταν η θερμοκρασία είναι πάνω από το μηδέν. Άλλα είδη τσιμπουριών, για παράδειγμα Dermacentor variabilis, είναι γενικά πιο δραστικά την εποχή και μόνο το καλοκαίρι.
   • Η ενήλικη μορφή του ζώου ζει σε ξυλώδεις και θαμνώδεις περιοχές. Προτιμά χαμηλά θάμνους, όχι δέντρα.
   • Υπάρχει επίσης ένα υποείδος αυτού του τσιμπουριού που βρίσκεται κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού. Δραστηριοποιείται κυρίως στην Καλιφόρνια. Αυτό το είδος σπάνια μολύνει τους ανθρώπους.