Πώς να απαλλαγείτε από τενοντίτιδα

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέθοδος 1 Αναγνώριση των συμπτωμάτων της τενοντίτιδας
• Μέθοδος 2 Αντιμετωπίστε τενοντίτιδα στο σπίτι
• Μέθοδος 3 Χρησιμοποιήστε ιατρική περίθαλψη

Ένας τένοντα είναι μια δέσμη συνδετικού ιστού, ανθεκτική και ελαστική, που επιτρέπει την εισαγωγή ενός μυ στον σκελετό. Η τενοντίτιδα είναι μια καλοήθης φλεγμονή του τένοντα με πολλαπλές αιτίες. Αν και μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τένοντα του σώματος, η τενοντίτιδα εντοπίζεται κυρίως γύρω από τον ώμο, τον αγκώνα, τον καρπό, το γόνατο και τον αστράγαλο. Γενικά, η τενοντίτιδα εξαφανίζεται μετά από μερικές ημέρες. Ωστόσο, εάν συνοδεύεται από επιπλοκές ή εάν αντιμετωπίζεται ανεπαρκώς, μπορεί να γίνει χρόνια.

στάδια

Μέθοδος 1 Αναγνώριση των συμπτωμάτων της τενοντίτιδας

1. 
   

   
   Αποτρέψτε τον κίνδυνο τενοντίτιδας. Οι αθλητές ή οι εργαζόμενοι δεν είναι οι μόνοι πληθυσμοί που επηρεάζονται από τενοντίτιδα. Ο καθένας μπορεί να είναι θύμα, επειδή οι παράγοντες που ευνοούν την τενοντίτιδα είναι πολυάριθμοι. Η γνώση τους θα σας επιτρέψει να αποτρέψετε καλύτερα αυτή την παθολογία. Για παράδειγμα, η εντατική χρήση μιας κονσόλας παιχνιδιών μπορεί να οδηγήσει σε τενοντίτιδα αντίχειρα και ακόμη και στον τένοντα ή τον τένοντα του Αχιλλέα. Σημειώστε ότι η εμφάνιση τενοντίτιδας είναι συχνά το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων.
   • Η ηλικία είναι ένας παράγοντας κινδύνου, επειδή η δομή του τένοντα γίνεται εύθραυστη και αλλάζει με την πάροδο του χρόνου.
   • Η τενοντίτιδα μπορεί να έχει μια μηχανική αιτία. Για παράδειγμα, οι επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες, οι ακατάλληλες θέσεις, τα βαριά φορτία ή η έκθεση σε κραδασμούς αποδυναμώνουν τους τένοντες. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια ή στο κτίριο είναι επομένως πολύ εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της τενοντίτιδας.
   • Η τακτική άσκηση ενός αθλήματος (μπάσκετ, μπόουλινγκ, μπέιζμπολ, γκολφ, τρέξιμο, κολύμβηση, τένις ...), ανεπαρκής προπόνηση ή λανθασμένη εκπαίδευση μπορεί να προκαλέσει τενοντίτιδα. Οι αθλητές και οι ερασιτέχνες αθλητές υπόκεινται επομένως σε κίνδυνο τραυματισμού τένοντα. Ορισμένες κοινές τενοντίτιδες αποκτούν ακόμη και το όνομά τους από τον αθλητικό τομέα. Για παράδειγμα, το αγκώνα τένις αναφέρεται στην τενοντίτιδα του αγκώνα.
   • Η τενοντίτιδα μπορεί επίσης να έχει αιτία για φαγητό. Η ανεπαρκής ενυδάτωση ή μια πολύ όξινη διατροφή μπορεί να ευνοήσει την εμφάνισή της.

2. 
   

   
   
   
   Προσδιορίστε τα συμπτώματα της τενοντίτιδας. Αυτό θα σας επιτρέψει να λάβετε τα πιο κατάλληλα μέτρα. Σημειώστε ότι τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή που επηρεάζεται.
   • Η τενοντίτιδα εκδηλώνεται με πόνο και δυσκαμψία στον τένοντα ή την άρθρωση. Αυτές οι αισθήσεις είναι ιδιαίτερα έντονες το πρωί όταν ξυπνάς.
   • Η ένταση του πόνου μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τη χρήση του τένοντα. Μια απλή ενόχληση μπορεί να γίνει αισθητή όταν βρίσκεται σε ηρεμία, ενώ σε περίπτωση δραστηριότητας ο πόνος είναι όλο και πιο έντονος.
   • Εάν αισθανθείτε σοβαρό πόνο τένοντα μετά από μια κουραστική μέρα, είναι πιθανό να οφείλεται σε φλεγμονή.
   • Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από περισσότερο ή λιγότερο έντονο πρήξιμο της τραυματισμένης περιοχής, σημάδι φλεγμονώδους αντίδρασης.
   • Ο τένοντας μπορεί να είναι πιο σκληρός και παχύτερος στην ψηλάφηση, που συνήθως σημαίνει ένα προχωρημένο στάδιο τενοντίτιδας.

3. 
   

   
   
   
   Η σοβαρή τενοντίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια κινητικότητας. Να είστε προσεκτικοί σε οποιοδήποτε πόνο, ακόμα και παροδικό, τένοντα ή άρθρωση. Πέρα από τον πόνο, μπορείτε επίσης να σας ενοχλήσει, ακόμα και να μπλοκαριστεί στις κινήσεις σας. Αυτά τα συμπτώματα συχνά σηματοδοτούν ένα προχωρημένο στάδιο τενοντίτιδας. Επομένως, είναι σημαντικό να το αντιμετωπίζετε γρήγορα για να αποφύγετε τυχόν επιπλοκές.
   • Εάν η τενοντίτιδα είναι σοβαρή, οι κινήσεις σας μπορεί να παρεμποδιστούν. Πράγματι, ο προσβεβλημένος τένοντας χάνει την ευκαμψία και την ελαστικότητά του, η οποία περιορίζει ή και εμποδίζει τη δράση των μυών.
   • Τα συμπτώματα (ήπιος πόνος, οίδημα) μπορούν να αντιμετωπιστούν σε λίγες μέρες με την κατάλληλη φροντίδα. Η σχετική ανάπαυση που σχετίζεται με τη φαρμακευτική θεραπεία (μη στεροειδή αναλγητικά ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)) μπορεί να είναι επαρκής. Εάν ο πόνος επιμένει για περισσότερο από μία εβδομάδα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

4. 
   

   
   Προσδιορίστε την τενοντίτιδα μεταξύ άλλων πιθανών παθολογιών. Η τενοντίτιδα μπορεί να συγχέεται με άλλες παθολογίες ή να τοποθετείται επάνω σε αυτήν (αρθρίτιδα, θυλακίτιδα, παθολογία των συνδέσμων ...). Σε εύθραυστες περιοχές όπως τον ώμο, τον αγκώνα ή το γόνατο, μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωριστεί η τενοντίτιδα. Επομένως, είναι σημαντικό να μάθουμε να ταυτοποιούμε για να το αντιμετωπίσουμε καλύτερα.
   • Η τενοντίτιδα μπορεί να συγχέεται με την αρθρίτιδα, η οποία είναι μια φλεγμονή της άρθρωσης. Αυτές οι δύο παθολογίες μπορούν να εμφανιστούν στις ίδιες περιοχές (ώμος, αγκώνας, γόνατο, ισχίο, καρπός) και εκδηλώνονται με έντονο πόνο. Η αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από οίδημα της άρθρωσης συνοδευόμενη από τοπικό πόνο.
   • Η τενοντίτιδα μπορεί να συγχέεται με το θυλακίτιδα. Αυτή η φλεγμονή των serous bursae, ανατομικές δομές που ευνοούν τη ρευστότητα των κινήσεων, έχει τα ίδια αίτια με την τενοντίτιδα. Η θυλακίτιδα χαρακτηρίζεται από πρήξιμο της ορνιθοπανίδας. Ο πόνος είναι τότε όλο δυνατός καθώς η περιοχή υποβάλλεται σε πίεση που ασκείται σε ηρεμία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, και οι δύο παθολογίες συνυπάρχουν.

Μέθοδος 2 Αντιμετωπίστε τενοντίτιδα στο σπίτι

1. 
   

   
   Ακολουθήστε το πρωτόκολλο GREC. Εάν υποπτεύεστε τενοντίτιδα, μπορείτε να την αντιμετωπίσετε γρήγορα με ένα συνδυασμό απλών λύσεων γνωστών ως το σύστημα GREC: πάγο, ανάπαυση, ανύψωση, διαφωνία. Οι αθλητές προσφεύγουν ειδικότερα σε περίπτωση τραυματισμών ή μυϊκών τραυματισμών. Στην αγγλική γλώσσα, το πρόγραμμα αυτό ονομάζεται RICE (υπόλοιπο, πάγος, ισχυρισμός, ανύψωση ).
   • Να γνωρίζετε ότι η τενοντίτιδα, ακόμη και αν υποβληθεί σε θεραπεία σε πρώιμο στάδιο, μπορεί να είναι επώδυνη για αρκετούς μήνες. Εάν ο πόνος επιμένει για τόσο πολύ καιρό, συμβουλευτείτε το γιατρό σας για πιο αποτελεσματική ανακούφιση.

2. 
   

   
   Ξεκουράστε την πληγείσα περιοχή. Η επίκληση ενός ήδη φλεγμονώδους τένοντα επιδεινώνει μόνο την κατάσταση. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να περιοριστούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι δραστηριότητες που την θέτουν σε εφαρμογή.
   • Αν ασκείτε τακτικά ένα αθλητικό άθλημα υψηλής επίπτωσης όπως τρέξιμο ή τένις, επιλέξτε ένα άλλο. Ποδηλασία, περπάτημα, κολύμβηση είναι αθλήματα που απαιτούν λιγότερους αρθρώσεις και τένοντες. Προνόμιο τους κατά τη διάρκεια της αναρρόφησης σας για να απαλλαγείτε από τον τένοντα σας.
   • Η συνολική ανάπαυση είναι μια μεγάλη επιλογή.
   • Μπορείτε να ακινητοποιήσετε πλήρως την οδυνηρή περιοχή. Ωστόσο, η παρατεταμένη αδράνεια μπορεί να προκαλέσει διόγκωση και καθυστέρηση επούλωσης. Πρέπει να ξαναρχίσουμε σταδιακά τις κινήσεις σας μετά από μερικές ημέρες πλήρους ξεκούρασης.

3. 
   

   
   Εφαρμόστε πάγο στην εν λόγω περιοχή. Μειώνει το πρήξιμο και ανακουφίζει τον πόνο με το αναισθητικό αποτέλεσμα του κρυολογήματος.
   • Βάλτε μια τσάντα πάγου σε είκοσι λεπτά, όσο χρειάζεται.
   • Πάρτε ένα παγωμένο νερό λουτρό. Ανακατέψτε το νερό και τον πάγο σε μια λεκάνη και απολαύστε την οδυνηρή περιοχή για περίπου 20 λεπτά. Ένα χλιαρό λουτρό μπορεί επίσης να ανακουφίσει τον πόνο.
   • Μπορείτε επίσης να κάνετε μασάζ παγωτού. Γι 'αυτό, γεμίστε ένα πλαστικό δοχείο με νερό και το τοποθετήστε στην κατάψυξη. Στη συνέχεια, κάντε μασάζ στην οδυνηρή περιοχή με ελαφρές κινήσεις.
   • Εάν δεν μπορείτε να αντέξετε το κρύο ή εάν η περιοχή που έχει υποστεί αγωγή αρχίσει να μπερδεύει, σταματήστε να χρησιμοποιείτε τον πάγο. Για να αποφύγετε το κρυοπαγήματα, εφαρμόστε πάγο μέσα από ένα καθαρό πανί.

4. 
   

   
   Συμπίεση του τραυματισμένου χώρου. Συμπιέστε τον τένοντα χρησιμοποιώντας μια ζώνη συμπίεσης. Αυτή η τεχνική μειώνει το πρήξιμο ενώ διατηρεί την κινητικότητα της άρθρωσης.
   • Το πρήξιμο προκαλεί απώλεια κινητικότητας. Ο περιορισμός βοηθά στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορείτε να κάνετε επίδεσμο. Αφαιρέστε τον επίδεσμο μόλις σταματήσει η διόγκωση.
   • Βεβαιωθείτε ότι δεν εμποδίζετε την κυκλοφορία του αίματος με υπερβολική συμπίεση. Εάν αισθάνεστε τσούξιμο ή απώλεια ευαισθησίας, αφαιρέστε αμέσως την ταινία.
   • Οι ιμάντες και οι άλλοι επίδεσμοι είναι διαθέσιμοι στον πάγκο στο φαρμακείο ή το φαρμακείο.

5. 
   

   
   Ανυψώστε την τραυματισμένη περιοχή πάνω από την καρδιά. Τοποθετήστε τον τραυματισμένο τένοντα σε ανυψωμένη θέση. Αυτό μπορεί να φαίνεται δυσάρεστο, αλλά μπορεί να επιταχύνει την επούλωση και να μειώσει το πρήξιμο.
   • Η ανύψωση συνιστάται ιδιαίτερα για τενοντίτιδα που επηρεάζει το γόνατο και, γενικότερα, τα κάτω άκρα.

6. 
   

   
   Πάρτε φάρμακο. Ανάλογα με την κατάσταση της τενοντίτιδας, η λήψη αναλγητικού ή αντιφλεγμονώδους φαρμάκου μπορεί να ανακουφίσει αποτελεσματικά τον πόνο ή πιθανό πρήξιμο. Μπορείτε επίσης να εφαρμόσετε μια αντιφλεγμονώδη κρέμα ή πηκτή.
   • Σε περίπτωση πόνου, η λήψη παρακεταμόλης αρκεί. Ακολουθήστε τη δόση για να αποφύγετε τυχόν κίνδυνο υπερδοσολογίας.
   • Εάν ο πόνος σχετίζεται με διόγκωση, χρησιμοποιήστε ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο όπως η ασπιρίνη ή η libuprofen. Το νατριούχο ναπροξένη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για χρόνιο ή οξύ πόνο.

Μέθοδος 3 Χρησιμοποιήστε ιατρική περίθαλψη

1. 
   

   
   Συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Η τενοντίτιδα είναι ένα καλοήθη τραύμα που μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί. Από την άλλη πλευρά, η παραμέληση μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές. Εάν η τενοντίτιδα σας εμποδίζει να εκτελείτε τα καθημερινά σας καθήκοντα, είναι σημαντικό να το αντιμετωπίζετε με τον πλέον κατάλληλο τρόπο. Εάν ο πόνος ή οίδημα εξακολουθεί να υπάρχει μετά από μία εβδομάδα, παρά τα μη ιατρικά μέτρα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
   • Ως πρώτο βήμα, κλείστε ραντεβού με το GP σας. Εάν είναι απαραίτητο, θα σας ανακατευθύνει σε ειδικό (φυσιοθεραπευτή, αθλητή ...)
   • Μια κλινική εξέταση με πληροφορίες για το ιατρικό ιστορικό και τον τρόπο ζωής σας θα βοηθήσει τον γιατρό να διαγνώσει γρήγορα τενοντίτιδα. Σε περίπτωση αμφιβολίας, θα ζητήσει πρόσθετες εξετάσεις.

2. 
   

   
   Περιγράψτε τα συμπτώματά σας στον γιατρό σας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα του ιατρικού σας ραντεβού. Ο γιατρός εκτελεί στη συνέχεια μια σειρά χειρονομιών για την αναπαραγωγή του πόνου για καλύτερη διάγνωση της προέλευσης. Η παλάμη είναι η βάση της κλινικής εξέτασης.
   • Ο γιατρός ελέγχει επίσης για την παρουσία ή απουσία φλεγμονωδών αντιδράσεων (πρήξιμο, ερυθρότητα ...).
   • Ο γιατρός παλαμάει τον τένοντα σε αναζήτηση μιας μεταβολής στο μέγεθος ή το πάχος.
   • Η τενοντίτιδα μπορεί να περιπλέκεται από ένα οστεόφυτο. Πρόκειται για μια οσφυϊκή ανάπτυξη που αναπτύσσεται κοντά στις αρθρώσεις, ειδικά στον ώμο, το γόνατο ή τη φτέρνα. Το Lostéophyte είναι συχνά η συνέπεια μιας άλλης παθολογίας όπως η οστεοαρθρίτιδα και μπορεί να είναι δύσκολο να ανιχνευθεί χωρίς ακτινογραφία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σοβαρότητά του μπορεί να απαιτεί χειρουργική επέμβαση.
   • Με τον έλεγχο του τένοντα και της μυοσκελετικής περιοχής γύρω από το σημείο, ο γιατρός προσδιορίζει τις πιο ευαίσθητες περιοχές, που του επιτρέπει να αφαιρέσει ορισμένες παθολογίες.
   • Η κλινική εξέταση επιτρέπει επίσης στον γιατρό να αξιολογήσει την κινητικότητα των αρθρώσεων σας και ως εκ τούτου την πιθανή σοβαρότητα της τενοντίτιδας.

3. 
   

   
   Πάρτε εξετάσεις. Εάν ο γιατρός σας πιστεύει ότι μπορεί να έχετε τενοντίτιδα, πιθανότατα θα έχετε κάνει εξετάσεις μετά την αρχική εξέταση. Αυτές οι δοκιμές θα σας βοηθήσουν να επιβεβαιώσετε την κατάστασή σας και να ορίσετε κατάλληλη θεραπεία

4. 
   

   
   Πραγματοποιήστε εξετάσεις απεικόνισης. Εάν ο γιατρός σας υποπτεύεται τενοντίτιδα ορισμένης σοβαρότητας, θα σας δοθούν εξετάσεις για να κατανοήσετε καλύτερα το πρόβλημα. Η ιατρική απεικόνιση μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την αρχική διάγνωση και να επισημάνει πιθανές επιπλοκές. Σε γενικές γραμμές, ο γιατρός ζητά ένα υπερηχογράφημα ή μια μαγνητική τομογραφία, οι οποίες είναι οι δύο πιο κατάλληλες εξετάσεις για την οπτική του τενοντίτιδα.
   • Η ακτινογραφία δεν ανιχνεύει τενοντίτιδα, αλλά μπορεί να αποκαλύψει ασβεστοποίηση ή οστεόφυτο. Συνεπώς, η εξέταση αυτή είναι συμπληρωματική της διάγνωσης που προκύπτει από την κλινική εξέταση.
   • Η πιο κατάλληλη δοκιμή για τη διάγνωση της τενοντίτιδας είναι ο υπερηχογράφος, ο οποίος χρησιμοποιεί τεχνολογία υπερήχων. Εκτελείται με την εφαρμογή ενός καθετήρα (που ονομάζεται lichgraph) στο δέρμα, απέναντι από την τραυματισμένη περιοχή. Η ηχογραφία επιτρέπει τον προσδιορισμό της φύσης και της κατάστασης της τενοντίτιδας.
   • Εάν το απαιτεί η σοβαρότητα της τενοντίτιδας, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει μαγνητική τομογραφία (MRI). Αυτή η εξέταση χρησιμοποιείται ως έσχατη λύση επειδή είναι δαπανηρή και πιο περιοριστική για τον ασθενή.

5. 
   

   
   Πάρτε το φάρμακο. Μπορούν να προβλεφθούν διάφορες λύσεις. Ανάλογα με την κατάσταση της τενοντίτιδας, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει ενέσεις ή φυσιοθεραπεία.Χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη, αλλά είναι εξαιρετική.
   • Η θεραπεία κύματος σοκ είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση για τη χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι: ακτινωτά κύματα κλονισμού και εξωσωματικά κύματα κλονισμού. Η αρχή είναι να σπάσει το ασβέστιο που εμποδίζει την κινητικότητα του τένοντα. Η θεραπεία κύματος καταπληξιών ανακουφίζει τον πόνο και επιταχύνει την επούλωση. Γνωρίστε ότι οι συνεδρίες μπορεί να είναι επώδυνες λόγω κινητοποίησης ασβεστίου και είναι δαπανηρές. Ο υπέρηχος είναι επίσης μια λύση, αλλά είναι ελάχιστα αποτελεσματική στην πράξη.
   • Το Lacupuncture είναι ένα εναλλακτικό φάρμακο που υποστηρίζουν ορισμένοι για τη θεραπεία της τενοντίτιδας. Μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η λύση είναι πιο αποτελεσματική από άλλες συμβατικές θεραπείες.
   • Αυτές οι θεραπείες δεν είναι αποκλειστικές για θεραπεία με φάρμακα. Προκειμένου να βελτιστοποιηθεί η επούλωσή σας, είναι συνετό να συνδυάσετε τις διαφορετικές θεραπείες. Ρωτήστε το γιατρό σας για συμβουλή.

6. 
   

   
   Ακολουθήστε μια φυσιοθεραπεία. Υπάρχουν διάφοροι τύποι (οικοδόμηση μυών, μασάζ, φυσιοθεραπεία ...). Σκοπός τους είναι να ενισχύσουν και να μαλακώσουν την τραυματισμένη περιοχή. Αυτό επιτρέπει την επιτάχυνση της επούλωσης και την πρόληψη της υποτροπής.
   • Εκκεντρικό κτίριο μυών είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος στη διαδικασία επούλωσης τενοντίτιδας. Ακολουθεί το έργο του Δρ. Stanish (ο οποίος έδωσε το όνομά του σε ένα πρωτόκολλο αποκατάστασης μετά από την τενοντοπάθεια). Η εκκεντρική μυϊκή συστολή λειτουργεί κατά τη φάση επέκτασης του μυός καθώς τα σημεία εισαγωγής του απομακρύνονται. Αυτό βοηθά στην ενίσχυση των τενόντων και στην επιτάχυνση της θεραπείας τους.

7. 
   

   
   Μπορεί να συνταγογραφούνται ενέσεις κορτιζόνης. Η κορτιζόνη είναι ένα αντιφλεγμονώδες και ισχυρό παυσίπονο. Ωστόσο, πολλές μελέτες αμφισβητούν τα οφέλη της κορτιζόνης, υποδεικνύοντας ότι τα αποτελέσματά της τείνουν να καθυστερούν την επούλωση και ακόμη και να βλάψουν τον τένοντα μακροπρόθεσμα. Επιπλέον, η κορτιζόνη έχει πολλές παρενέργειες.
   • Τα κορτικοστεροειδή, που προέρχονται από κορτιζόνη, έχουν αντιφλεγμονώδη δράση που μπορεί να ανακουφίσει την τενοντίτιδα σας βραχυπρόθεσμα.
   • Οι ενέσεις κορτιζόνης δεν συνιστώνται για χρόνια τενοντίτιδα. Πράγματι, αυτή η ουσία αποδυναμώνει τις τενόντων ίνες και μπορεί να τις προκαλέσει να ραγίσουν. Σημειώστε ότι υπάρχει χρόνια τενοντίτιδα όταν διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες.

8. 
   

   
   Εξετάστε το χειρουργείο Εάν η τενοντίτιδα δεν θεραπεύει παρά τις διάφορες θεραπευτικές αγωγές, ο γιατρός σας μπορεί, ως έσχατη λύση, να προγραμματίσει μια πράξη. Αυτό συνίσταται στο άνοιγμα στο επίπεδο του τένοντα και στην κοπή του προς την κατεύθυνση του μήκους (φάση "χτενίσματος" του τένοντα). Με αυτόν τον τρόπο, ο χειρουργός αφαιρεί τις κατεστραμμένες ίνες και στη συνέχεια αφήνει τον ιστό ουλής να γεμίσει τους χώρους. Μετά από αρκετές εβδομάδες αναζωογόνησης, ο τένοντας ξαναχτίζεται, παχύτερο και πιο ανθεκτικό. Αλλά αυτή η τεχνική είναι βαριά και μακρά για να παράγει τα αποτελέσματά της.
   • Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια τεχνική μικροχειραλγικής χειρουργικής που ονομάζεται FAST (Εστιασμένη αναρρόφηση ιστού σημαδιών) έχει αναπτυχθεί. Εκτελείται σε δύο στάδια. Ο χειρουργός πρώτα επισημαίνει την τραυματισμένη περιοχή χρησιμοποιώντας απεικόνιση υπερήχων. Στη συνέχεια, κάνει μια μικρο-τομή με την οποία εισάγει μια βελόνα που παράγει υπερήχους και καταστρέφει τις κατεστραμμένες ίνες.
   • Αυτή η επέμβαση εκτελείται με τοπική αναισθησία και δεν απαιτεί νοσηλεία.
   • Η περίοδος αναρρώσεως περιορίζεται σε έναν ή δύο μήνες στις περισσότερες περιπτώσεις.