Πώς να χειριστείτε τα αποκλεισμένα φαλάνγκα

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέρος 1 Φροντίδα του δακτύλου σας στο σπίτι
• Μέρος 2 Λαμβάνοντας ιατρική περίθαλψη για να πηδήσει το δάχτυλό του
• Μέρος 3 Επίλυση επιπλοκών και διαφοροποίηση του δακτύλου ενεργοποίησης από άλλες ασθένειες

Σε αυτό το άρθρο: Φροντίζοντας το δάχτυλό σας στο σπίτι Ανακτώντας μια ιατρική θεραπεία για το δάχτυλό σας σε κίνδυνοΑποκαταστήστε τις επιπλοκές και διαφοροποιήστε το δάχτυλο για να μεταβείτε από άλλες ασθένειες13 Αναφορές

Το δάκτυλο σκανδάλης (που ονομάζεται επίσης τενονσιονίτιδα) συμβαίνει όταν η φλεγμονή αναπτύσσεται σε έναν τένοντα του δακτύλου, προκαλώντας την ακούσια κάμψη του. Εάν ο βαθμός του θανάτου είναι σημαντικός, ο δάκτυλος παραμένει κολλημένος στη διπλωμένη θέση και κάνει θόρυβο θραύσης όταν τεντώνεται με δύναμη (λίγο σαν να πυροδοτεί τη σκανδάλη ενός όπλου). Οι άνθρωποι των οποίων η εργασία απαιτεί επαναλαμβανόμενη κίνηση των χεριών, καθώς και τα άτομα με αρθρίτιδα ή διαβήτη, έχουν υψηλότερο από τον μέσο όρο κίνδυνο να αναπτύξουν ένα δάχτυλο για να πηδήσουν. Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα και την προέλευση της λοίμωξης, οπότε είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια καλή διάγνωση από την αρχή.

στάδια

Μέρος 1 Φροντίδα του δακτύλου σας στο σπίτι

1. 
   

   
   Σταματήστε επαναλαμβανόμενες εργασίες. Το δάχτυλο για το άλμα προκαλείται συχνά από μια επαναλαμβανόμενη κίνηση του κρατήματος με το χέρι ή κάμψη του αντίχειρα ή δείκτη. Οι αγρότες, οι δακτυλογράφοι, οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία και οι μουσικοί είναι ιδιαίτερα πιθανό να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα επειδή επαναλαμβάνουν συνεχώς ορισμένες κινήσεις με τον αντίχειρα και τον δείκτη. Ακόμα και οι καπνιστές είναι πιθανό να έχουν ένα δάχτυλο για να πηδήξουν από το να χρησιμοποιούν τον αναπτήρα τους. Έτσι, θα πρέπει να σταματήσετε (ή να περιορίσετε) την επαναλαμβανόμενη δράση στην αρχή της φλεγμονής του δακτύλου σας, αν μπορείτε, για να έχετε την ευκαιρία να εξαφανιστεί ο πόνος και οι συσπάσεις.
   • Εξηγήστε την κατάσταση στο αφεντικό σας, γιατί ίσως θα σας δώσει και άλλα καθήκοντα.
   • Το δάκτυλο ενεργοποίησης εμφανίζεται συχνά σε άτομα ηλικίας μεταξύ 40 και 60 ετών.
   • Αυτή η κατάσταση είναι συχνότερη στις γυναίκες.

2. 
   

   
   
   
   Εφαρμόστε πάγο στο δάχτυλό σας. Η εφαρμογή με πάγο είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για μικρές μυοσκελετικές κακώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν το δάχτυλο για να πηδήξει. Η ψυχρή θεραπεία (πάγος τυλιγμένη σε μια πετσέτα ή παγωμένα σακουλάκια) μπορεί να εφαρμοστεί στον φλεγμονώδη τένοντα (συνήθως μοιάζει με ένα μικρό κομμάτι ή ένα μικρό οζίδιο στο κάτω μέρος του δακτύλου ή στην παλάμη του χεριού και είναι δύσκολο στην αφή) για να μειωθεί οίδημα και πόνος. Θα πρέπει να εφαρμόσετε πάγο για 10-15 λεπτά κάθε ώρα και στη συνέχεια να μειώσετε τη συχνότητα όταν εξαφανιστεί ο πόνος και το πρήξιμο.
   • Σπρώξτε τον πάγο με το δάχτυλο / το χέρι σας με μια ταινία ή ελαστικό στήριγμα για να ελέγξετε τη φλεγμονή, αλλά μην πιέζετε υπερβολικά, καθώς ένας πλήρης περιορισμός της κυκλοφορίας του αίματος μπορεί να βλάψει περαιτέρω το δάχτυλό σας.

3. 
   

   
   Πάρτε εξωχρηματιστηριακά ΜΣΑΦ. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs) όπως η ιβουπροφαίνη, η ναπροξένη ή η ασπιρίνη μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμες λύσεις για τον έλεγχο του πόνου και της φλεγμονής του δακτύλου σας. Για τους ενήλικες, συνιστάται να λαμβάνεται από του στόματος δόση 200-400 mg κάθε 4 έως 6 ώρες. Να γνωρίζετε ότι αυτά τα φάρμακα μπορεί να είναι επιθετικά στο στομάχι, τα νεφρά και το συκώτι και ότι είναι προτιμότερο να μην τα χρησιμοποιείτε για περισσότερο από 2 εβδομάδες τη φορά. Η υπερβολική χρήση μπορεί να οδηγήσει σε γαστρίτιδα ή έλκη.
   • Εδώ είναι τα τυπικά συμπτώματα του δάχτυλου για να πηδήξετε: μια ακαμψία (ειδικά το πρωί), μια αίσθηση κουδουνίσματος όταν μετακινείτε το δάχτυλό σας, ένα σκληρό οζίδιο στη βάση του προσβεβλημένου δακτύλου και δυσκολίες να τεντώσετε το δάχτυλό σας.

4. 
   

   
   
   
   Προσπαθήστε να τεντώσετε τον συμβατικό τένοντα. Η τάνυση του προσβεβλημένου δακτύλου μπορεί να αντιστρέψει το πρόβλημα, ειδικά αν το κάνετε νωρίς στην ασθένεια. Τοποθετήστε το δάχτυλο σας με το χέρι κάτω επάνω σε ένα τραπέζι και αργά τεντώστε τον καρπό πιέζοντας περαιτέρω στο τραπέζι. Κρατήστε για 30 δευτερόλεπτα και επαναλάβετε μεταξύ 3 και 5 φορές την ημέρα. Έχετε επίσης τη δυνατότητα να τραβήξετε το δάχτυλό σας και να το τεντώσετε ελαφρά ενώ ασκείτε ελαφρά πίεση πάνω του και μασάζ στον φλεγμονώδη οζίδιο (αν το βλέπετε).
   • Βάλτε το χέρι σας σε ένα λουτρό άλατος Epsom για 10 έως 15 λεπτά πριν τεντώσετε για να ανακουφίσετε τον πόνο και την ένταση του προσβεβλημένου τένοντα.
   • Το δάκτυλο του άλματος συνήθως επηρεάζει τον αντίχειρα, το μεσαίο δάκτυλο ή το δαχτυλίδι.
   • Αρκετά δάχτυλα μπορούν να αγγιχτούν ταυτόχρονα και μερικές φορές επηρεάζονται και τα δύο χέρια.
   • Ένα μασάζ χεριών από έναν φυσιοθεραπευτή μπορεί να είναι πιο ευεργετικό.

Μέρος 2 Λαμβάνοντας ιατρική περίθαλψη για να πηδήσει το δάχτυλό του

1. 
   

   
   Κάντε τον εαυτό σας να κάνετε τα βήματα για έναν νάρθηκα. Ο γιατρός σας μπορεί να σας ζητήσει να φορέσετε νάρθηκα νύχτας για να κρατήσετε το δάχτυλό σας σε εκτεταμένη θέση όταν κοιμάστε, πράγμα που μπορεί να σας βοηθήσει να τεντώσετε. Η χρήση του lattelle μπορεί να απαιτηθεί για 6 εβδομάδες. Το Lattelle σας βοηθά επίσης να μην κάμψετε τα δάχτυλά σας ενώ κοιμάστε, καθώς αυτό μπορεί να κάνει το άλμα του χεριού σας.
   • Κατά τη διάρκεια της ημέρας, αφαιρέστε τον νάρθηκα σας από καιρό σε καιρό για να εκτελέσετε τεντώνοντας ή ελαφριά μασάζ του δακτύλου σας.
   • Θα μπορούσατε επίσης να φτιάξετε το δικό σας νάρθηκα αγοράζοντας ένα νάρθηκα δακτύλου από αλουμίνιο στο φαρμακείο και συνδέοντάς το με μια ιατρική ταινία ανθεκτική στο νερό.

2. 
   

   
   Πάρτε μια ένεση κορτικοστεροειδών. Η ένεση στεροειδών κοντά ή μέσα στο θηκάρι τένοντα μπορεί να μειώσει γρήγορα τη φλεγμονή και να επιτρέψει την κανονική και απεριόριστη κίνηση του δακτύλου σας ξανά. Η ένεση με κορτικοστεροειδή είναι η πρώτη επιλογή θεραπείας για το άλμα. Συνήθως απαιτούνται δύο ενέσεις (σε διαστήματα 3-4 εβδομάδων) και είναι αποτελεσματικές στο 90% των ασθενών. Τα πιο συνηθισμένα παρασκευάσματα περιέχουν πρεδνιζολόνη, δεξαμεθαζόνη και τριαμκινολόνη.
   • Υπάρχουν πιθανές επιπλοκές με την ένεση με κορτικοστεροειδή: μόλυνση, αιμορραγία, αδυναμία τένοντα, τοπική μυϊκή ατροφία και ερεθισμό των νεύρων.
   • Εάν οι ενέσεις με κορτικοστεροειδή δεν παράγουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, μπορεί να γίνει χρήση της χειρουργικής επέμβασης.

3. 
   

   
   Πιέστε το δάχτυλό σας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε για το να έχετε ένα δάκτυλο σκανδάλης που απαιτεί χειρουργική επέμβαση είναι κατά πόσον ανταποκρίνεται ευνοϊκά στις θεραπείες στο σπίτι, τις λανθάνουσες ή / και στεροειδείς ενέσεις και αν το δάκτυλο είναι σοβαρά καμπυλωμένο ή μπλοκαρισμένο. Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι χειρουργικών επεμβάσεων: παραδοσιακή ανοικτή χειρουργική ή διαδερμική χειρουργική επέμβαση Η ανοικτή χειρουργική επέμβαση απαιτεί την τοποθέτηση μιας μικρής τομής στη βάση του προσβεβλημένου δακτύλου και την κοπή του στενού τμήματος της θήκης του τένοντα. Η διαδερμική χειρουργική επέμβαση απαιτεί την εισαγωγή μιας βελόνας στον ιστό που περιβάλλει τον προσβεβλημένο τένοντα, στη συνέχεια την κίνηση του για να σπάσει ο περιορισμός.
   • Η χειρουργική επέμβαση δακτύλων συνήθως εκτελείται σε κλινικές εξωτερικών ασθενών με τοπική αναισθησία.
   • Υπάρχουν πιθανές επιπλοκές μετά από αυτήν την επέμβαση: τοπική λοίμωξη, αλλεργική αντίδραση στην αναισθησία, βλάβη των νεύρων και οίδημα ή χρόνιος πόνος.
   • Το ποσοστό υποτροπής είναι μόνο 3%, αλλά η λειτουργία είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχει σε άτομα με διαβήτη.

Μέρος 3 Επίλυση επιπλοκών και διαφοροποίηση του δακτύλου ενεργοποίησης από άλλες ασθένειες

1. 
   

   
   Αντιμετωπίστε την υποκείμενη μόλυνση ή την αλλεργική αντίδραση. Μερικές φορές μια τοπική λοίμωξη μιμείται το δάκτυλο ή οδηγεί σε συστολή των τενόντων. Εάν οι αρθρώσεις ή οι μύες στο δάχτυλό σας κοκκινίζουν, ζεσταίνονται ή γίνονται πολύ φλεγμονώδεις σε λίγες ώρες ή ημέρες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως, καθώς μπορεί να είναι μια μόλυνση ή μια αλλεργική αντίδραση σε ένα δάγκωμα εντόμων. Για τη θεραπεία, μπορεί κανείς να κάνει μια τομή και μια αποστράγγιση, να κάνει μπάνιο με θαλασσινό νερό ή να πάρει από του στόματος αντιβιοτικά.
   • Τα βακτήρια είναι συνήθως η αιτία των λοιμώξεων του χεριού. Συχνά προκύπτουν από μη επεξεργασμένα τεμάχια, διάτρητα τραύματα ή ενσάρκωτα dongles.
   • Οι αλλεργικές αντιδράσεις στα τσιμπήματα εντόμων είναι σχετικά συχνές, ειδικά όταν πρόκειται για μέλισσες, σφήκες ή ακάρεα αράχνης.

2. 
   

   
   Θεραπεύστε την εξάρθρωση της άρθρωσης. Ένας εξαρθρωμένος δακτύλιος μοιάζει με το δάχτυλο για να πηδήσει, επειδή είναι οδυνηρό και προκαλεί αναδίπλωση ή συστροφή του δακτύλου. Οι εξάρσεις προκαλούνται συχνά από αμβλύ τραύμα, σε αντίθεση με μια επαναλαμβανόμενη καταπόνηση. Απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια για την επαναφορά ή την επανευθυγράμμιση της άρθρωσης. Στη συνέχεια, ο μετατοπίζεται δάκτυλος αντιμετωπίζεται πολύ το ίδιο με το δάχτυλο για να πηδήξει από την άποψη της ανάπαυσης, αντιφλεγμονώδη, πάγο και πλάκα.
   • Μια εξέταση χεριού με ακτίνες Χ μπορεί να εντοπίσει ένα αποκομμένο ή σπασμένο δάκτυλο.
   • Εκτός από το γιατρό σας, οι οστεοπαθητικοί, οι χειροπράκτες και οι φυσιοθεραπευτές θα μπορούν να θεραπεύσουν το εκτοπισμένο δάχτυλό σας.

3. 
   

   
   Καταπολέμηση της αρθρίτιδας. Μερικές φορές ένας φλεγμένος ή συστολημένος δακτύλιος δακτύλου οφείλεται σε εξάνθημα αρθρίτιδας ή ουρικής αρθρίτιδας. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που προσβάλλει τις αρθρώσεις του σώματος επιθετικά και απαιτεί τη χρήση ισχυρών αντιφλεγμονωδών και καταστολέων του ανοσοποιητικού συστήματος. Η ουρική αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή που προκαλείται από αποθέσεις κρύσταλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις (συνήθως στα πόδια, αλλά και στα χέρια), που μπορεί να επηρεάσουν τους προσβεβλημένους τένοντες και να προκαλέσουν συστολές.
   • Η ρευματοειδής αρθρίτιδα συχνά επηρεάζει τα χέρια και τους καρπούς και είναι πιθανό να παραμορφώσει τις αρθρώσεις με την πάροδο του χρόνου.
   • Ο γιατρός σας μπορεί να σας ζητήσει να κάνετε εξετάσεις αίματος για να ελέγξετε τους δείκτες της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
   • Για να μειώσετε τον κίνδυνο ουρικής αρθρίτιδας, περιορίστε τα πλούσια σε πουρίνη τρόφιμα όπως τα εντόσθια, τα θαλασσινά και τη μπύρα.