Πώς να ονομάσετε χημικές ενώσεις

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέθοδος 1 Ονοματολογία ιοντικών ενώσεων
• Μέθοδος 2 Ονοματολογία πολυατομικών ενώσεων
• Μέθοδος 3 Ονοματολογία των ομοιοπολικών ενώσεων

Η επιτυχία στον τομέα της χημείας απαιτεί να μάθουμε πώς να ονομάσουμε τις βασικές χημικές ενώσεις. Αυτός ο οδηγός σάς παρέχει βασικούς κανόνες σχετικά με τη διαδικασία ονομασίας για χημικές ενώσεις και τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να ορίσετε ονόματα σε ενώσεις που δεν είναι εξοικειωμένες με εσάς.

στάδια

Μέθοδος 1 Ονοματολογία ιοντικών ενώσεων

1. Τι είναι μια ιονική ένωση; Οι ιωνικές ενώσεις αποτελούνται από ένα μέταλλο και ένα μη μέταλλο. Στη συνέχεια, ανατρέξτε στον Περιοδικό Πίνακα Στοιχείων για να μάθετε ποιες κατηγορίες ανήκουν στα στοιχεία που υπάρχουν στην ένωση.

2. 
   

   
   Δημιουργήστε το όνομα. Τίποτα δεν είναι ευκολότερο από την ονομασία μιας ιοντικής ένωσης δύο στοιχείων. Πράγματι, το πρώτο μέρος του ονόματος της ένωσης αντιστοιχεί στο όνομα του μη μεταλλικού στοιχείου που φέρει το επίθεμα "ure" ενώ το δεύτερο αντιστοιχεί στο όνομα του μεταλλικού στοιχείου. Υπάρχουν εξαιρέσεις: οξείδιο, φωσφίδιο, νιτρίδιο, σουλφίδιο.
   • Παράδειγμα: Al₂O₃. al₂ = Αλουμίνιο. O₃ = Οξυγόνο. Έτσι το όνομα της ένωσης θα είναι "οξείδιο του αργιλίου".

3. 
   

   
   
   
   Γνωρίστε τα μεταβατικά μέταλλα Τα μεταβατικά μέταλλα είναι αυτά που βρίσκονται στα μπλοκ D και F του περιοδικού πίνακα. Στο όνομα της ένωσης, το φορτίο στα μέταλλα αυτά είναι γραμμένο με λατινικούς αριθμούς. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μεταβατικά μέταλλα μπορούν να μεταφέρουν περισσότερο φορτίο και να σχηματίσουν περισσότερη ένωση.
   • Παράδειγμα: FeCl₂ και FeCl₃. Fe = Σίδηρος. Cl₂ = -2 χλωριούχο. Cl₃ = Χλωριούχο -3. Ως ονόματα, θα υπάρχουν χλωριούχο σίδηρο (II) και χλωριούχο σίδηρο (III).

Μέθοδος 2 Ονοματολογία πολυατομικών ενώσεων

1. 
   

   
   Πρέπει να καταλάβετε τι είναι μια πολυατομική ένωση. Οι πολυατομικές ενώσεις είναι ενώσεις που σχηματίζονται από μια ομάδα datomes που συνδέονται μεταξύ τους. ολόκληρη η ομάδα που φέρει φόρτιση είναι θετική ή αρνητική. Υπάρχουν τρεις βασικές ενέργειες που μπορείτε να ασκήσετε στις πολυατομικές ενώσεις:
   • Μπορείτε να προσθέσετε υδρογόνο στο πρώτο μέρος της ένωσης. Η λέξη "υδρογόνο" προστίθεται πράγματι στην αρχή του ονόματος της ένωσης. Αυτό θα μειώσει την αξία της αρνητικής χρέωσης κατά μία. Για παράδειγμα, το "ανθρακικό" CO₃ γίνεται το «ανθρακικό υδρογόνο» HCO₃.

     
     

     
     
     
     
   • Μπορείτε επίσης να αφαιρέσετε οξυγόνο από την ένωση. Το φορτίο δεν αλλάζει, αλλά το "-από" επίθημα της ένωσης αλλάζει σε "-επίπεδο". Για παράδειγμα, ο μετασχηματισμός: NO₃ σε ΟΧΙ₂ πηγαίνουμε από νιτρικά σε νιτρικά. "

     
     

     
     
   • Μπορείτε να αντικαταστήσετε το κεντρικό latome της ένωσης με ένα άλλο άτομο που ανήκει στην ίδια περιοδική ομάδα. Για παράδειγμα, SO θειικό₄ μπορεί να αντικατασταθεί από το Selenate SeO₄.

     
     

     
     

2. 
   

   
   Απομνημονεύστε τις πιο κοινές ομάδες δίων. Οι παρακάτω ομάδες χρησιμοποιούνται για να σχηματίσουν τις περισσότερες πολυατομικές ενώσεις. Ακολουθώντας την αυξανόμενη σειρά αρνητικής επιβάρυνσής τους, έχουμε:
   • ιόντα υδροξειδίου: ΟΗ
   • νιτρικά ιόντα: ΟΧΙ₃
   • Ιόντα ανθρακικού υδρογόνου: HCO₃
   • υπερμαγγανικά ιόντα: MnO₄
   • ανθρακικά ιόντα: CO₃
   • χρωμικά ιόντα: CrO₄
   • διχρωμικά ιόντα: Cr₂O₇
   • θειικά ιόντα: SO₄
   • θειώδη ιόντα: SO₃
   • θειοθειϊκά ιόντα: S20₃
   • Ιόντα φωσφορικών: PO₄
   • ιόντα αμμωνίου: ΝΗ₄
3. Ονομάστε τα σύνθετα ονόματα από την παραπάνω λίστα. Δημιουργήστε μια σύνδεση ονόματος με οποιοδήποτε από τα στοιχεία που σχετίζονται με την ομάδα. Αν το στοιχείο είναι τοποθετημένο πριν από την ιονική ομάδα, τότε το όνομα του στοιχείου θα προστεθεί απλά στην αρχή του ονόματος της σύνθεσης.
   • Παράδειγμα: KMnO₄. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το λιοντάρι MnO₄ αντιστοιχεί στο υπερμαγγανικό λέοντα. Το Κ αναφέρεται στο κάλιο. Έτσι, η σύνθεσή σας θα καλείται Κανάλι Πηργαμανάνης.

     
     

     
     
   • Παράδειγμα: ΝαΟΗ. Μάλλον θα έχετε καταλάβει εδώ ότι είναι OHOH. Το Na είναι νάτριο, οπότε η ένωση θα ονομάζεται υδροξείδιο του νατρίου.

     
     

     
     

Μέθοδος 3 Ονοματολογία των ομοιοπολικών ενώσεων

1. 
   

   
   Τι είναι μια ομοιοπολική ένωση; Οι ομοιοπολικές ενώσεις προκύπτουν από τη σύνδεση τουλάχιστον δύο μη μεταλλικών στοιχείων. Το όνομα της ένωσης προσδιορίζεται από τον αριθμό των δεδομένων που την συνθέτουν. Το ελληνικό πρόθεμα δίπλα σε αυτό το όνομα υποδηλώνει τον αριθμό των μορίων που υπάρχουν στην ένωση.

2. 
   

   
   Εξοικειωθείτε με τα προθέματα. Απομνημονεύστε τα παρακάτω προθέματα για ενώσεις με 1 έως 8 άτομα:
   • 1 άτομο - "Μονο-"
   • 2 άτομα - "Di-"
   • 3 άτομα - "Tri-"
   • 4 άτομα - "Tetra-"
   • 5 άτομα - "Penta-"
   • 6 άτομα - "Hexa-"
   • 7 άτομα - "Hepta-"
   • 8 άτομα - "Octa-"
3. Στη συνέχεια, ονομάστε τις ενώσεις. Ονομάστε την ένωση που προκύπτει χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα προθέματα. Τα προθέματα πρέπει να εμβολιάζονται σε κάθε ένα από τα στοιχεία που αποτελούν μια ένωση με αρκετά άτομα.
   • Παράδειγμα: Το CO θα επιστρέψει στο μονοξείδιο του άνθρακα, ενώ το CO₂ θα προσδιορίσει το διοξείδιο του άνθρακα.

     
     

     
     
   • Παράδειγμα: N₂S₃ θα αντιστοιχούσε σε νιτρώδες τρισουλφίδιο.

     
     

     
     
   • Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρόθεμα "mono" μπορεί να παραλειφθεί. αυτό, περισσότερο από οποιαδήποτε έλλειψη προθέματος, προκαλεί ότι το τελευταίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Αυτό το πρόθεμα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στην περίπτωση του μονοξειδίου του άνθρακα δεδομένου ότι η χρήση αυτή πηγαίνει πίσω στις πρώτες αναλαμπές της χημείας.

     
     

     
     

• Φυσικά υποψιάζεστε ότι ισχύουν αρκετές εξαιρέσεις για όλους αυτούς τους κανόνες. κρατήστε για παράδειγμα αυτόν τον τύπο, CaCl₂Περιμένετε να το ονομάσετε "διχλωριούχο ασβέστιο", το οποίο δεν είναι ΟΧΙ. Η σύνθεσή σας θα κρατήσει απλά το όνομα χλωριούχο ασβέστιο.
• Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι όλα αυτά δεν ισχύουν για την οργανική χημεία.
• Οι λεπτομερείς κανόνες εδώ προορίζονται για ένα αρχαίο κοινό στη χημεία και την επιστήμη. Υπάρχουν πολύ διαφορετικοί κανόνες όταν περνάτε από το στάδιο της προηγμένης χημείας, όπως οι κανόνες για τη μεταβλητή σθένος.