Πώς να διαπιστώσετε εάν το παιδί σας έχει διαβήτη

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέρος 1 Αναγνώριση πρώιμων ή σημερινών συμπτωμάτων
• Μέρος 2 Ελέγξτε για καθυστερημένα ή ταυτόχρονα συμπτώματα
• Μέρος 3 Συμβουλευτείτε γιατρό

Ο νεανικός διαβήτης, γνωστός ως ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης ή διαβήτης τύπου 1, είναι μια ασθένεια που συμβαίνει όταν το πάγκρεας που παράγει ινσουλίνη σταματά να λειτουργεί. Η ινσουλίνη είναι μια σημαντική ορμόνη επειδή ρυθμίζει την ποσότητα σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα και βοηθάει τη μεταφορά της στα κύτταρα για να παρέχει ενέργεια στο σώμα. Όταν η παραγωγή ινσουλίνης λείπει, η γλυκόζη παραμένει στο αίμα, γεγονός που αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Από τεχνική άποψη, ο διαβήτης τύπου 1 μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε άτομα κάτω των 30 ετών. Αυτός είναι ο συνηθέστερος τύπος παιδικού διαβήτη και τα συμπτώματα εμφανίζονται πολύ γρήγορα. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείτε να το διαγνώσετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ιατρικά προβλήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια, κώμα ή ακόμα και θάνατο.

στάδια

Μέρος 1 Αναγνώριση πρώιμων ή σημερινών συμπτωμάτων

1. Ελέγξτε εάν το παιδί σας είναι διψασμένο. Όλα τα σημάδια του ινσουλινοεξαρτώμενου διαβήτη εκδηλώνονται με υπεργλυκαιμία (ασυνήθιστα υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα) και τις προσπάθειες του σώματος να το ισορροπήσει. Η αισθητή αύξηση της δίψας (πολυδιψία) είναι ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα αυτής της νόσου. Αναπτύσσεται επειδή το σώμα προσπαθεί να απαλλαγεί από την περίσσεια γλυκόζης στα αιμοφόρα αγγεία και δεν το χρησιμοποιεί (λόγω της έλλειψης ινσουλίνης για να το μεταφέρει στα κύτταρα). Το παιδί μπορεί να διψάει διαρκώς ή να πίνει ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες νερού, που υπερβαίνει κατά πολύ την καθημερινή κατανάλωση υγρών.
   • Σύμφωνα με τις συστάσεις, τα παιδιά πρέπει να πίνουν μεταξύ 5 και 8 ποτήρια υγρών ημερησίως. Για παιδιά ηλικίας 5 έως 8 ετών, η ημερήσια πρόσληψη είναι μικρότερη (περίπου 5 ποτήρια), ενώ τα μεγαλύτερα πρέπει να πίνουν περισσότερα, περίπου 8 ποτήρια.
   • Ωστόσο, πρόκειται για γενικές οδηγίες και μόνο εσείς μπορείτε να μάθετε πόση ποσότητα νερού και υγρών καταναλώνει το παιδί σας κάθε μέρα. Ως εκ τούτου, μια πραγματική αύξηση της πρόσληψης υγρών είναι σχετική σύμφωνα με τις συνήθειες του παιδιού. Συνήθως πίνει περίπου 3 ποτήρια νερό και ένα ποτήρι γάλα στο δείπνο, αλλά τώρα συνεχίζει να σας ζητάει νερό και ποτά και συνειδητοποιείτε ότι παίρνει περισσότερα από τα συνηθισμένα 3 ή 4 ποτήρια την ημέρα, αυτό μπορεί να σας κάνει να νομίζετε ότι αυτός έχει πρόβλημα υγείας.
   • Τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται μια πιο έντονη δίψα που δεν μπορεί να ανακουφιστεί ακόμα και αν έχουν πιει πολύ νερό. Μπορούν ακόμη και να εμφανίζονται αφυδατωμένα.

2. 
   

   
   
   
   Δώστε προσοχή στα ούρα συχνότερα από το συνηθισμένο. Η αύξηση της συχνότητας ούρησης, επίσης γνωστή ως πολυουρία, δείχνει ότι το σώμα προσπαθεί να εκδιώξει γλυκόζη από τα ούρα και προκαλείται επίσης από αυξημένη δίψα. Επειδή τα παιδιά πίνουν πολλά, προφανώς παράγουν περισσότερο χρόνο και ως εκ τούτου, η ανάγκη να διαρκέσει αυξάνεται δραματικά.
   • Προσέξτε ιδιαίτερα τη νύχτα και ελέγξτε εάν το παιδί σας ξυπνά για να πάει στο μπάνιο πιο συχνά από το συνηθισμένο.
   • Δεν υπάρχει κανονική συχνότητα για ένα παιδί να σκληραίνει κάθε μέρα, καθώς εξαρτάται από το φαγητό και το νερό που καταναλώνει: αυτό που είναι φυσιολογικό για ένα παιδί μπορεί να μην είναι για άλλο. Ωστόσο, είναι δυνατό να συγκριθεί η συχνότητα της τρέχουσας ούρησης με την προηγούμενη. Εάν το παιδί σας συνήθως ούρα περίπου 7 φορές την ημέρα, αλλά τώρα συνειδητοποιείτε ότι πηγαίνει στο μπάνιο 12 φορές, αυτή η αλλαγή θα πρέπει να είναι ανησυχητική. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πρέπει να παρακολουθείτε ή να παρακολουθείτε παιδιά τη νύχτα. Εάν το παιδί σας δεν ξυπνήσει ποτέ νύχτα για να πάει στο μπάνιο, αλλά παρατηρείτε ότι έχει 2, 3 ή ακόμα και 4 ούρα, πρέπει να το πάρετε στον παιδίατρο για εξέταση.
   • Επιπλέον, αναζητήστε σημάδια αφυδάτωσης λόγω υπερβολικής ούρησης. Προσέξτε για σημάδια όπως βυθισμένα μάτια, ξηροστομία και απώλεια της ελαστικότητας του δέρματος (προσπαθήστε να πιέσετε το δέρμα στο πίσω μέρος του χεριού του, αν δείτε τι δεν επιστρέφει αμέσως στην αρχική του θέση, σημαίνει ότι το παιδί αφυδατώνεται.)
   • Επίσης, να είστε πολύ προσεκτικοί εάν αρχίσετε να βρεθείτε ξανά στο κρεβάτι σας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν, σε αυτό το στάδιο, έχει μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα και δεν έχει βρέξει το κρεβάτι για κάποιο χρονικό διάστημα.

3. 
   

   
   
   
   Ελέγξτε αν χάνετε βάρος ανεξήγητα. Είναι ένα τυπικό σύμπτωμα του νεανικού διαβήτη επειδή ο μεταβολισμός μειώνεται λόγω της αύξησης του σακχάρου στο αίμα. Πολύ συχνά, το παιδί χάνει γρήγορα το βάρος, ακόμη και αν μερικές φορές η απώλεια βάρους είναι πιο σταδιακή.
   • Το παιδί σας μπορεί να χάσει βάρος και να εμφανιστεί λεπτό, αδύνατο και αδύναμο ως αποτέλεσμα αυτής της διαταραχής. Θυμηθείτε ότι η απώλεια βάρους λόγω διαβήτη τύπου 1 συχνά συνοδεύεται από μείωση της μυϊκής μάζας.
   • Κατά γενικό κανόνα, σε περίπτωση ανεξήγητης απώλειας βάρους, θα πρέπει πάντα να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας για επίσημη διάγνωση.

4. 
   

   
   Σημειώστε εάν το παιδί σας ξαφνικά έχει αυξημένη πείνα. Η απώλεια μυϊκής μάζας και λίπους, καθώς και η απώλεια θερμίδων λόγω του διαβήτη τύπου 1, οδηγούν σε μείωση της ενέργειας και κατά συνέπεια στην αύξηση της πείνας. Ως εκ τούτου, παραδόξως, το παιδί θα μπορούσε να χάσει βάρος, ακόμα και αν η όρεξή του αυξάνεται σημαντικά.
   • Αυτή η ακραία πείνα, γνωστή ως πολυφαγία, προκαλείται από την προσπάθεια του σώματος να αφομοιώσει τη γλυκόζη που υπάρχει στο αίμα και είναι απαραίτητη για τα κύτταρα. Το σώμα χρειάζεται περισσότερη τροφή για να πάρει γλυκόζη και να παράγει ενέργεια, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό επειδή χωρίς ινσουλίνη το παιδί μπορεί να φάει όσο θέλει, αλλά η γλυκόζη στο φαγητό παραμένει στο αίμα και δεν αμαυρώνει. κύτταρα.
   • Θυμηθείτε ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ιατρικό ή επιστημονικό σημείο αναφοράς για την υποτίμηση της πείνας των παιδιών. Μερικοί τρώνε πιο φυσικά από τους άλλους, άλλοι είναι πιο πεινασμένοι σε εποχές ανάπτυξης. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να ελέγξετε την τρέχουσα συμπεριφορά του παιδιού σας, συγκρίνετε με το προηγούμενο για να διαπιστώσετε αν η όρεξή τους έχει αυξηθεί σημαντικά. Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας συνήθως επιλέγει φαγητό στην πλάκα του σε κάθε γεύμα, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες αρχίζει να τρώει ό, τι χρησιμοποιείτε και ακόμα περισσότερο, αυτό είναι ένα σημάδι. Η πιθανότητα αυξημένης πείνας δεν οφείλεται σε κρίση ανάπτυξης, ειδικά αν συνοδεύεται από αύξηση της δίψας και συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα.

5. 
   

   
   Παρατηρήστε κάθε ξαφνική και συνεχή αίσθηση εξάντλησης. Η απώλεια θερμίδων και γλυκόζης που απαιτούνται για την παραγωγή ενέργειας, καθώς και η απώλεια μυών και η απώλεια λίπους, προκαλούν κόπωση και αδιαφορία για κανονικές δραστηριότητες και παιχνίδια που κάποτε ήταν ευχάριστα.
   • Μερικές φορές τα παιδιά γίνονται επίσης ευερέθιστα και η διάθεσή τους αλλάζει λόγω κόπωσης.
   • Εκτός από τα συμπτώματα που αναφέρονται μέχρι τώρα, θα πρέπει επίσης να ελέγξετε εάν έχουν αλλάξει οι συνήθειες ύπνου του παιδιού. Ενώ κοιμάται συνήθως 7 ώρες τη νύχτα, αλλά τώρα κοιμάται για 10 ώρες, εξακολουθεί να αισθάνεται κουρασμένος ή εμφανίζει σημάδια υπνηλίας, τεμπελιάς ή λήθαργου, ακόμα και μετά από έναν καλό ύπνο, θα πρέπει να σημειώσετε. Αυτό μπορεί να μην είναι ένα σημάδι της ανάπτυξης ή μιας περιόδου κόπωσης, αλλά της παρουσίας διαβήτη.

6. 
   

   
   Ελέγξτε αν παραπονιέται για μια θολή όραση. Η υπεργλυκαιμία αλλάζει την περιεκτικότητα σε νερό του διογκωμένου φακού και προκαλεί θολή, ασαφή ή θολή όραση. Εάν το παιδί παραπονείται για θολή όραση και επανειλημμένες επισκέψεις στον λοφθαλμίατρο δεν οδηγούν σε χρήσιμα αποτελέσματα, θα πρέπει να τον συνοδεύσετε στον παιδίατρο του για να μάθετε εάν το πρόβλημα μπορεί να οφείλεται στον διαβήτη τύπου 1.
   • Κατά γενικό κανόνα, είναι δυνατόν να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα με τη σταθεροποίηση του σακχάρου στο αίμα.

Μέρος 2 Ελέγξτε για καθυστερημένα ή ταυτόχρονα συμπτώματα

1. 
   

   
   Δώστε προσοχή στις συχνές μυκητιασικές λοιμώξεις. Ο διαβήτης αυξάνει το σάκχαρο του αίματος (σακχάρου στο αίμα) και τις εκκρίσεις του κόλπου. Αυτές οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζυμομυκήτων που συνήθως προκαλούν μυκητιασικές λοιμώξεις. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά συχνά έχουν μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος.
   • Παρατηρήστε την συχνή φαγούρα στα στενά μέρη. Τα κορίτσια συχνά υποφέρουν από κολπικές μολύνσεις ζύμης, οι οποίες προκαλούν φαγούρα και δυσφορία στην περιοχή, καθώς και απόρριψη λευκής και κιτρινωπής βλέννας.
   • Το πόδι του αθλητή είναι μια άλλη μυκητιασική λοίμωξη ευνοούμενη από την μειωμένη ανοσολογική άμυνα, η οποία προκαλείται από διαβήτη. Αυτή η μυκητιασική λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει ξεφλούδισμα του δέρματος με λευκοί ιστός που διηθείται κατά τη διήθηση στην περιοχή των παλάμων μεταξύ των ποδιών και των πέλμων των ποδιών.
   • Τα αγόρια, ειδικά αν δεν έχουν περιτοθεί, μπορεί επίσης να έχουν μύκητες γύρω από το πέος.

2. 
   

   
   Προσοχή στις επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του δέρματος. Σε αυτή την περίπτωση, η ικανότητα του σώματος να καταπολεμά τις λοιμώξεις παρεμποδίζεται από τον διαβήτη, καθώς η ασθένεια προκαλεί δυσλειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, η αύξηση του επιπέδου γλυκόζης στο αίμα προκαλεί την ανάπτυξη επιβλαβών βακτηρίων, τα οποία συχνά προκαλούν βακτηριακές δερματικές λοιμώξεις όπως αποστήματα ή βράχια, λανθράκωση ή έλκη.
   • Η αργή επούλωση των τραυμάτων είναι μια άλλη πτυχή των επαναλαμβανόμενων δερματικών λοιμώξεων. Ο χρόνος επούλωσης των μικρών τομών, των γρατζουνιών και των πληγών που οφείλονται σε μικρό τραύμα μπορεί να είναι πολύ μακρύς.Δώστε προσοχή σε οποιεσδήποτε βλάβες που δεν θεραπεύονται κανονικά.

3. 
   

   
   Ψάξτε για οποιαδήποτε σημάδια της λεύκης. Είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που προκαλεί μείωση του επιπέδου των χρωστικών μελανίνης στο δέρμα. Η μελανίνη είναι μια χρωστική που δίνει χρώμα στα μαλλιά, το δέρμα και τα μάτια των ανθρώπων. Στον νεανικό διαβήτη, το σώμα αναπτύσσει αυτοαντισώματα που καταστρέφουν τη μελανίνη και κατά συνέπεια εμφανίζονται λευκές κηλίδες στο δέρμα.
   • Αν και αυτό είναι ένα πρόβλημα που συμβαίνει σε προχωρημένες περιπτώσεις διαβήτη τύπου 1 και δεν είναι ευρέως διαδεδομένο, συνιστάται να αποκλείσετε τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη εάν το παιδί σας αρχίσει να παρουσιάζει αυτές τις λευκές κηλίδες στο δέρμα.

4. 
   

   
   Να είστε επιφυλακτικοί από έμετο ή θορυβώδη αναπνοή. Αυτά είναι τα συμπτώματα που εμφανίζονται στο προχωρημένο στάδιο του διαβήτη. Εάν το παιδί εμετεί ή έχει δυσκολία στην αναπνοή, να γνωρίζει ότι έχει σοβαρά συμπτώματα και πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για κατάλληλη θεραπεία.
   • Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ένα σημάδι της διαβητικής κετοξέωσης (DKA), ένα σοβαρό πρόβλημα που μπορεί επίσης να προκαλέσει απειλητικό για τη ζωή κώμα. Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται γρήγορα, μερικές φορές μέσα σε 24 ώρες. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το CDA μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Μέρος 3 Συμβουλευτείτε γιατρό

1. 
   

   
   Μάθετε πότε πρέπει να πάρετε το παιδί σας στον παιδίατρο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο διαβήτης τύπου 1 διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά στο τμήμα έκτακτης ανάγκης όταν το παιδί βρίσκεται σε κώμα λόγω διαβήτη ή διαβητικής κετοξέωσης. Αν και είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί αυτή η διαταραχή με τη χορήγηση υγρών και ινσουλίνης, η πρόληψη είναι ακόμα καλύτερη, συμβουλευόμενος το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό αν υποψιάζεστε ότι το παιδί έχει αυτή την ασθένεια. Μην περιμένετε έως ότου το παιδί σας παραμείνει αναίσθητο για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω διαβητικής κετοξέωσης για να επιβεβαιώσετε τις υποψίες σας. Συμβουλευτείτε το γιατρό του χωρίς καθυστέρηση.
   • Ακολουθούν μερικά συμπτώματα που απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια: απώλεια της όρεξης, εμετός ή ναυτία, υψηλή θερμοκρασία σώματος, δυσάρεστη αναπνοή (δεν μπορεί να αισθανθεί, άλλοι μπορεί) και κοιλιακό άλγος.

2. 
   

   
   Πάρτε το παιδί στον παιδίατρο για εξέταση. Εάν πιστεύετε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει νεανικό διαβήτη, επισκεφθείτε το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό. Για να διαγνώσει το πρόβλημα, ο επαγγελματίας θα συνταγογραφήσει εξετάσεις αίματος για να ελέγξει το επίπεδο της ζάχαρης στο αίμα του. Υπάρχουν δύο τύποι δοκιμών που είναι διαθέσιμα, η αιμοσφαιρίνη και μια δοκιμασία γλυκόζης αίματος νηστείας ή νηστείας.
   • Δοκιμασία γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c): Αυτή η δοκιμή παρέχει πληροφορίες για τη γλυκόζη αίματος ενός παιδιού τους τελευταίους δύο έως τρεις μήνες μετρώντας το ποσοστό ζάχαρης που δεσμεύεται στην αιμοσφαιρίνη. Η αιμοσφαιρίνη δεν είναι παρά μια πρωτεΐνη που μεταφέρει οξυγόνο σε ερυθρά αιμοσφαίρια. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο σακχάρου στο αίμα, τόσο περισσότερη ζάχαρη δεσμεύεται στην αιμοσφαιρίνη. Εάν, σε δύο διαφορετικές εξετάσεις, έχετε ένα ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο από 6,5%, το παιδί είναι διαβητικό. Πρόκειται για μια τυπική δοκιμή για τη διάγνωση, τη διαχείριση και τη διεξαγωγή έρευνας.
   • Μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα: Σε αυτή τη δοκιμασία, οι γιατροί λαμβάνουν τυχαία δείγματα αίματος. Ανεξάρτητα από το εάν το παιδί έχει φάει ή όχι, αν σε οποιαδήποτε στιγμή το επίπεδο ζάχαρης φτάσει τα 200 mg / dl (mg / dl), αυτό μπορεί να υποδηλώνει σακχαρώδη διαβήτη, ειδικά εάν έχει και τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Ο γιατρός μπορεί επίσης να πάρει ένα δείγμα αίματος αφού ζητήσει από το παιδί να κοιμηθεί όλη τη νύχτα. Σε αυτή την περίπτωση, αν η γλυκόζη του αίματος κυμαίνεται μεταξύ 100 και 125 mg / dl, ονομάζεται prediabetes, ενώ εάν σε δύο χωριστές αναλύσεις βρέθηκαν τιμές ίσες ή μεγαλύτερες από 126 mg / dl (7 millimoles ανά λίτρο), το παιδί είναι διαβητικούς.
   • Ο γιατρός μπορεί επίσης να αποφασίσει να συνταγογραφήσει μια δοκιμασία durin για να επιβεβαιώσει την παρουσία του διαβήτη τύπου 1. Εάν οι κετόνες, που παράγονται από τη διάσπαση του λίπους στο σώμα, υπάρχουν στα ούρα, αυτό μπορεί να υποδεικνύει διαβήτη τύπου 1, σε αντίθεση με τύπου 2. Η παρουσία γλυκόζης στα ούρα υποδηλώνει επίσης διαβήτη.

3. 
   

   
   Πάρτε μια ακριβή διάγνωση και τη θεραπεία του παιδιού. Μόλις ολοκληρωθούν όλες οι κατάλληλες δοκιμές, ο γιατρός θα καταγράψει τα δεδομένα που βρέθηκαν σύμφωνα με τα τυπικά κριτήρια, για να βεβαιωθείτε ότι πρόκειται για διαβήτη. Μόλις διαγνωστεί η νόσος, το παιδί πρέπει να παρακολουθείται και να παρακολουθείται προσεκτικά έως ότου σταθεροποιηθεί το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Ο γιατρός θα καθορίσει τον τύπο ινσουλίνης που του ταιριάζει και την κατάλληλη δόση. Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να επικοινωνήσετε με έναν ενδοκρινολόγο, έναν γιατρό που ειδικεύεται σε ορμονικές διαταραχές, για να συντονίσετε τη φροντίδα του παιδιού σας.
   • Μόλις σχεδιαστεί μια θεραπεία ινσουλίνης για τη διαχείριση του διαβήτη του παιδιού σας, θα χρειαστεί να προγραμματίσετε εξετάσεις κάθε 2-3 μήνες για να επαναλάβετε μερικές διαγνωστικές εξετάσεις και να εξασφαλίσετε ικανοποιητικό επίπεδο σακχάρου στο αίμα.
   • Τα παιδιά πρέπει επίσης να υποβάλλονται σε τακτικές εξετάσεις των ποδιών και των ματιών, επειδή τα πρώτα σημάδια επιπλοκών παρατηρούνται συνήθως σε αυτά τα σημεία.
   • Ενώ δεν υπάρχει πραγματική θεραπεία για τον διαβήτη τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία και οι θεραπείες έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε τα άρρωστα παιδιά να μπορούν να οδηγήσουν ευτυχισμένη ζωή και να είναι υγιείς μόλις μάθουν πώς να διαχειριστούν την ασθένεια.

• Γνωρίζετε ότι ο διαβήτης τύπου 1 ή ο αποκαλούμενος συνήθως νεανικός διαβήτης δεν σχετίζεται με τη διατροφή ή το βάρος.
• Εάν ένα μέλος της άμεσης οικογένειας (όπως μια αδελφή, αδελφός, μητέρα ή πατέρας) είναι διαβητικό, το παιδί που είναι ύποπτο ότι είναι άρρωστος θα πρέπει να συμβουλεύεται το γιατρό του τουλάχιστον μια φορά το χρόνο από την ηλικία των 5 έως 10 για να είναι σίγουρος δεν έχει διαβήτη.

• Εφόσον πολλά από τα συμπτώματα του νεανικού διαβήτη (λήθαργος, δίψα, πείνα) μπορεί να εκδηλωθούν μόνο στο παιδί σας, ίσως να μην τα παρατηρήσετε. Εάν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας έχει κάποια ή όλα αυτά τα σημάδια, μιλήστε αμέσως στον παιδίατρο.
• Είναι απολύτως απαραίτητο να διαγνωστεί, να θεραπευθεί και να αντιμετωπιστεί αυτή η ασθένεια γρήγορα ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών, όπως καρδιακά προβλήματα, τύφλωση, βλάβη του νευρικού συστήματος, δυσλειτουργία των νεφρών και ακόμη και θάνατος.