Πώς να αντιμετωπίζετε τη διπολική διαταραχή στα παιδιά

Περιεχόμενο

• στάδια
• Μέθοδος 1 Ακολουθήστε μια θεραπεία
• Μέθοδος 2 Δοκιμάστε τα φάρμακα
• Μέθοδος 3 Δώστε υποστήριξη

Η διπολική διαταραχή στα παιδιά έρχεται με τη μορφή αλλαγών διάθεσης, ευερεθιστικότητας, προβλημάτων που πρέπει να επικεντρωθούν και αισθήματα απελπισίας και αδυναμίας.Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η διπολική διαταραχή μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ικανότητα του παιδιού να πετύχει στο σχολείο ή σε κοινωνικές καταστάσεις. Ωστόσο, η διαταραχή γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητή και υπάρχουν πολλές διαθέσιμες θεραπείες.

στάδια

Μέθοδος 1 Ακολουθήστε μια θεραπεία

1. 
   

   
   Εξετάστε την οικογενειακή θεραπεία. Η οικογενειακή θεραπεία μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της διπολικής διαταραχής στα παιδιά. Οι γονείς συχνά δεν καταλαβαίνουν πώς να διαχειριστούν τα συμπτώματα της διπολικής διαταραχής, όπως οι αλλαγές στη διάθεση και το παρατεταμένο κλάμα. Η οικογενειακή διαβούλευση με έναν θεραπευτή θα βοηθήσει τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς να κατανοήσουν τη διαταραχή.
   • Η οικογενειακή θεραπεία θα σας βοηθήσει να επιλύσετε προβλήματα επικοινωνίας και να βρείτε λύσεις μέσα στην οικογένεια. Ένας εκπαιδευμένος θεραπευτής μπορεί να διδάξει στους γονείς να αναγνωρίσουν την εμφάνιση της μανίας ή της κατάθλιψης και να βοηθήσουν το παιδί τους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
   • Μπορείτε να ζητήσετε από τον παιδίατρο σας να συστήσει έναν οικογενειακό θεραπευτή. Μπορείτε επίσης να ρωτήσετε την αμοιβαία σας. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να βρείτε έναν θεραπευτή που θα σας βοηθήσει και την οικογένειά σας. Δεν είναι ασυνήθιστο να περάσετε από διάφορους θεραπευτές πριν βρείτε την σωστή, γι 'αυτό πρέπει να είστε υπομονετικοί και να επιμείνετε.

2. 
   

   
   
   
   Δοκιμάστε τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία. Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία είναι μια άλλη επιλογή. Χρησιμοποιείται με επιτυχία για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής. Αυτού του είδους η θεραπεία επικεντρώνεται στην αναγνώριση και επίλυση αρνητικών προτύπων σκέψης που οδηγούν σε προβληματικές συμπεριφορές. Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία συχνά περιλαμβάνει την «εργασία στο σπίτι» που πρέπει να γίνει από τον ασθενή. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να κληθεί να κάνει μια δραστηριότητα που τον καθηλώνει πέντε νύχτες την εβδομάδα και περιγράφει τις σκέψεις του σε ένα ημερολόγιο. Εάν ενδιαφέρεστε για αυτή τη μέθοδο, συμβουλευτείτε μια κλινική για να μάθετε αν μπορείτε να βρείτε αυτό το είδος θεραπείας ή να μιλήσετε στον παιδίατρο σας για να βρείτε έναν θεραπευτή εκπαιδευμένο σε αυτή την τεχνική.

3. 
   

   
   Μάθετε για τη διαπροσωπική θεραπεία και τον κοινωνικό ρυθμό. Αυτή η μορφή θεραπείας επικεντρώνεται στη διατήρηση μιας καλύτερης σχέσης με τους άλλους. Τα παιδιά με διπολική διαταραχή αναπτύσσουν συχνά αντικοινωνικές τάσεις εξαιτίας της ανικανότητας τους να ρυθμίζουν τη διάθεσή τους. Εάν αισθάνεστε ότι το παιδί σας περνάει με άλλους, αυτή η μορφή θεραπείας μπορεί να είναι μια καλή λύση.
   • Μπορείτε να βρείτε έναν θεραπευτή που ασκεί διαπροσωπική και κοινωνική θεραπεία ρυθμού, ζητώντας από τον παιδίατρό σας ή άλλους θεραπευτές ή γιατρούς να συστήσουν ένα. Οι περισσότεροι ψυχίατροι υποδεικνύουν το είδος των θεραπειών που κάνουν στο διαδικτυακό τους προφίλ, ώστε να μπορείτε επίσης να ρίξετε μια ματιά.
   • Η ρουτίνα είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού του είδους της θεραπείας. Ο θεραπευτής θα διδάξει στα παιδιά να διατηρούν τακτικές ρουτίνες που περιστρέφονται γύρω από πράγματα όπως ο ύπνος ή τα γεύματα για να βοηθήσουν σε τακτικά επεισόδια μανίας ή κατάθλιψης. Ο θεραπευτής μπορεί επίσης να θέλει να σας δούμε να συζητήσετε μαζί σας πώς να διατηρήσετε αυτή τη ρουτίνα.

Μέθοδος 2 Δοκιμάστε τα φάρμακα

1. 
   

   
   
   
   Σκεφτείτε τα οφέλη και τα μειονεκτήματα των φαρμάκων που θέλετε να δώσετε στο παιδί σας. Οι ενήλικες χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής σε ενήλικες, αλλά η χρήση τους στα παιδιά εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενη. Συνιστάται να συμβουλευτείτε τον ψυχίατρο και τον γιατρό σας προτού αρχίσετε να χορηγείτε φάρμακα στο παιδί σας.
   • Οι άνθρωποι που πάσχουν από διπολική διαταραχή συνήθως πρέπει να πάρουν ένα φάρμακο για το υπόλοιπο της ενήλικης ζωής τους. Αρχίζοντας να παίρνετε αυτό το φάρμακο νωρίς, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να προετοιμαστεί για την ενηλικίωση. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να συνηθίσουν να παίρνουν το φάρμακο στις σωστές ώρες της ημέρας και να καταλάβουν ποιο είδος φαρμάκου ανταποκρίνονται καλύτερα.
   • Το μειονέκτημα είναι ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής μπορεί να προκαλέσουν νευρολογικές παρενέργειες σε παιδιά κάτω των έξι ετών. Τα παιδιά θα μπορούσαν τότε να έχουν πονοκεφάλους, σύγχυση και απώλεια συντονισμού. Το λίθιο μπορεί επίσης να προκαλέσει τραυματισμό και αύξηση βάρους, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τους εφήβους.
   • Περάστε αρκετό χρόνο συζητώντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των φαρμάκων με τον ψυχίατρό σας και τον γιατρό πριν αποφασίσετε να χορηγήσετε στο παιδί σας φάρμακο. Πρέπει να βεβαιωθείτε ότι δεν έχει σημασία τι απόφαση παίρνετε, είναι ασφαλές για το παιδί σας.

2. 
   

   
   Δοκιμάστε τους σταθεροποιητές της διάθεσης. Οι σταθεροποιητές υγρασίας είναι συνήθως τα πρώτα φάρμακα που συνταγογραφούνται για τη διπολική διαταραχή. Συνήθως αντιμετωπίζουν και αποτρέπουν τα συμπτώματα της μανίας, αλλά δεν υποστηρίζουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Οι σταθεροποιητές υγρασίας συχνά συνταγογραφούνται ταυτόχρονα με τα αντικαταθλιπτικά.
   • Το λίθιο, το οποίο έχει εγκριθεί για χρήση σε παιδιά ηλικίας άνω των 12 ετών, χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία της διπολικής διαταραχής. Ορισμένοι έφηβοι και προδοκιμαστές ανταποκρίνονται καλά στο λίθιο, αλλά άλλοι μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όπως αλλαγές στη διάθεση, ζάλη, διάρροια, εγκαύματα στο στομάχι, δυσκοιλιότητα και συμπτώματα παρόμοια με το κρύο.
   • Τα λιθίου και οι σταθεροποιητές διάθεσης γενικά μπορούν να αυξήσουν τις σκέψεις αυτοκτονίας, ειδικά στους εφήβους. Η χρήση του φαρμάκου πρέπει να παρακολουθείται στενά από τον ψυχίατρο και τον γιατρό.

3. 
   

   
   Ρωτήστε για άτυπα αντιψυχωσικά. Αν το παιδί δεν ανταποκριθεί καλά στους σταθεροποιητές της διάθεσης, ένας ψυχίατρος ή ένας γιατρός μπορεί να προτείνει άτυπα αντιψυχωσικά. Αυτά τα φάρμακα είναι εγκεκριμένα για παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω και βοηθούν στη ρύθμιση της διάθεσης και στη μείωση των συμπτωμάτων της μανίας.
   • Τα ατυπικά αντιψυχωσικά μπορεί να έχουν θετική επίδραση σε παιδιά και εφήβους, αλλά η μακροχρόνια χρήση τους δεν συνιστάται. Η χρήση αυτού του τύπου φαρμάκου μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές που προκαλούν ανεξέλεγκτες μυϊκές κινήσεις στο στόμα και στα χέρια.
   • Η αύξηση βάρους είναι ένα σοβαρό πρόβλημα όταν χρησιμοποιείτε πολλά άτυπα αντιψυχωσικά. Οι μεταβολές στο μεταβολισμό μπορεί να προκαλέσουν γρήγορη και απότομη αύξηση βάρους που αυξάνει τα επίπεδα χοληστερόλης και τον κίνδυνο διαβήτη. Τα παιδιά και οι έφηβοι που λαμβάνουν άτυπα αντιψυχωσικά πρέπει να παρακολουθούν στενά το βάρος τους και να ακολουθούν υγιεινή διατροφή ενώ ασκούν τακτικά.

4. 
   

   
   Χρησιμοποιήστε αντικαταθλιπτικά. Τα αντικαταθλιπτικά συχνά χρησιμοποιούνται μαζί με άλλα φάρμακα. Δεδομένου ότι οι σταθεροποιητές της διάθεσης και τα αντιψυχωσικά τείνουν να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα της μανίας, τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να σας βοηθήσουν να καταπολεμήσετε την κατάθλιψη.
   • Η αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών σε παιδιά και εφήβους εξακολουθεί να αμφισβητείται. Παρόλο που ορισμένα παιδιά και έφηβοι ανταποκρίνονται καλά, οι μελέτες δείχνουν ότι η χρήση αντικαταθλιπτικών με σταθεροποιητές της διάθεσης δεν προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα από ό, τι εάν οι σταθεροποιητές διάθεσης ληφθούν μόνα τους.
   • Οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ναυτία, αύξηση βάρους, πονοκεφάλους και προβλήματα ύπνου. Παρόλο που τα αντικαταθλιπτικά είναι γενικά ασφαλή, τα παιδιά θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά, ενώ λαμβάνουν οποιοδήποτε φάρμακο για τη θεραπεία ενός ψυχιατρικού προβλήματος. Σε μερικούς ανθρώπους, τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να οδηγήσουν σε αυτοκτονικές σκέψεις.

Μέθοδος 3 Δώστε υποστήριξη

1. 
   

   
   Μάθετε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη διπολική διαταραχή. Όταν ένα παιδί έχει διπολική διαταραχή, η στήριξη της οικογένειας είναι σημαντική. Ο καλύτερος τρόπος να δοθεί αυτή η υποστήριξη είναι να μάθετε για την ασθένεια.
   • Η διπολική διαταραχή χαρακτηρίζεται από μεταβολές της διάθεσης από τις οποίες το παιδί μετακινείται σε φάσεις μανίας ή κατάθλιψης. Κατά τη διάρκεια μιας φάσης μανίας, το παιδί θα είναι πολύ ταραγμένο, ενεργητικό και ευτυχισμένο, παρουσιάζοντας εκρηκτικό χαρακτήρα. Θα κοιμηθεί πιθανότατα άσχημα, θα δυσκολευτεί να συγκεντρώσει και να παρουσιάσει επικίνδυνες συμπεριφορές. Κατά τη διάρκεια της κατάθλιψης, το παιδί μπορεί να είναι ήρεμο, να αποσυρθεί και να κλαίει πολλά. Θα αισθάνεται επίσης ένοχος και άχρηστος και παρουσιάζει λίγα συμφέροντα στις δραστηριότητές του. Θα παραπονεθεί για τον πόνο, διότι τα παιδιά συνήθως έχουν πρόβλημα να εκφράσουν ένα αίσθημα θλίψης και απελπισίας.
   • Η διπολική διαταραχή έρχεται σε πολλές μορφές. Η διπολική διαταραχή Ι είναι συνήθως η πιο έντονη διαταραχή με επεισόδια μανίας που μπορούν να διαρκέσουν έως έξι ημέρες. Η διπολική διαταραχή ΙΙ περιλαμβάνει μικρότερες και πιο έντονες μανιακές φάσεις. Υπάρχουν και άλλες ελαφρύτερες μορφές διπολικής διαταραχής που δεν ταιριάζουν σε καμία από αυτές τις δύο κατηγορίες. Όταν διαγνωστεί διπολική διαταραχή στο παιδί σας, ένας ψυχίατρος θα σας εξηγήσει σε ποια κατηγορία είναι αυτός ή αυτή, ώστε να μπορείτε να του κάνετε ερωτήσεις.
   • Ο καλύτερος τρόπος για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη διαταραχή του παιδιού σας είναι να μιλήσετε με το γιατρό ή τον ψυχίατρό σας. Θα συστήσει αναγνώσεις που μπορούν να σας διδάξουν πώς να διαχειριστείτε τη διάθεση ενός παιδιού με διπολική διαταραχή.

2. 
   

   
   Παρατηρήστε τις διαθέσεις και τις συμπεριφορές του παιδιού σας. Ξεκινήστε να λαμβάνετε σημειώσεις κάθε μέρα σχετικά με τη συμπεριφορά του παιδιού σας. Ποια ήταν η διάθεσή του σήμερα; Ποια γεγονότα προκάλεσαν τη διάθεσή του; Πώς κοιμήθηκε; Τι φάρμακα έλαβε; Αυτά είναι σημαντικά στοιχεία της διαταραχής του. Αυτό θα σας βοηθήσει να δείτε ποια πρόοδος θα γίνει και εάν θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις μετά την έναρξη μιας νέας θεραπείας ή μιας νέας θεραπείας. Μοιραστείτε τις παρατηρήσεις σας με τους γιατρούς και τους ψυχιάτρους για να αλλάξετε τη θεραπεία του παιδιού σας και να έχετε καλύτερα αποτελέσματα.

3. 
   

   
   Συζητήστε με τους δασκάλους του παιδιού σας. Οι εκπαιδευτικοί του παιδιού σας πρέπει να γνωρίζουν τη διαταραχή που βιώνει. Τα παιδιά με διπολική διαταραχή θα δυσκολευτούν να συγκεντρωθούν στο σχολείο και να αλληλεπιδράσουν με άλλους, οπότε οι καθηγητές τους πρέπει να ξέρουν πώς να τους βοηθήσουν.
   • Πάρτε το χρόνο σε κάθε σχολική χρονιά για να συζητήσετε αυτό το πρόβλημα με τους εκπαιδευτικούς. Παρόλο που οι άνθρωποι αρχίζουν να κατανοούν τις ψυχικές ασθένειες καλύτερα και καλύτερα, κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι προβληματικοί ή σκεπτικοί. Προσπαθήστε να τους εξηγήσετε ότι η διπολική διαταραχή είναι μια βιολογική ασθένεια, όπως ο διαβήτης, και ότι το παιδί σας έχει ειδικές ανάγκες.
   • Να είναι όσο το δυνατόν πιο διαφανής. Κάντε μια λίστα με τα πράγματα που πρέπει να εξετάσει ο δάσκαλος. Για παράδειγμα, το παιδί σας μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για έλεγχο. Να γνωρίζετε, ωστόσο, ότι ο δάσκαλος δεν μπορούσε να απαντήσει σε όλα τα αιτήματά σας λόγω των σχολικών κανόνων. Ίσως χρειαστεί να συζητήσετε συγκεκριμένες ανάγκες με κάποιον υψηλότερο στην ιεραρχία, όπως ο κύριος, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας παίρνει αυτό που χρειάζεται.
   • Ρωτήστε τον ψυχίατρο ή τον γιατρό του παιδιού σας για μια λέξη. Παρουσιάζοντας μια λέξη μιας συγκεκριμένης εξουσίας που εξηγεί το πρόβλημα, θα βοηθήσετε τον δάσκαλο να το καταλάβει καλύτερα. Ορισμένα σχολεία μπορεί να απαιτούν ακόμη και μια λέξη από ψυχίατρο ή γιατρό εάν ζητήσετε ειδικές ρυθμίσεις.

4. 
   

   
   Βοηθήστε το παιδί σας να ακολουθήσει τα ραντεβού και τα φάρμακά του. Το παιδί σας θα χρειαστεί βοήθεια για να διαχειριστεί τη διαταραχή του. Βοηθήστε τον εξηγώντας τα οφέλη της θεραπείας και των φαρμάκων. Υπενθυμίστε στο παιδί σας να παίρνει τα φάρμακά του και βεβαιωθείτε ότι πηγαίνει στο ραντεβού εγκαίρως. Συζητήστε την κατάστασή του για τη διάρκεια της θεραπείας και πάντα να εξηγήσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα επαίσχυντο για την ύπαρξη ψυχικής ασθένειας.